‘Wat doe jij nou eigenlijk als coach?’
‘Welke methodes gebruik je?’
‘Welke doelgroepen werk je mee?’
Zomaar wat vragen die ik met enige regelmaat krijg als ik vertel dat ik coach-counsellor ben. Logische vragen. Nuttige vragen ook. Maar de kern van mijn werk raken ze niet. Helemaal niet zelfs. Want ik kan prachtige methodes gebruiken, mij helemaal verdiepen in een doelgroep of een mooi stappenplan ontwikkelen. Als ik er niet ‘ben’ als coach gebeurt er he-le-maal niets.
Want wat ervaart iemand die voor het eerst bij mij komt om kennis te maken? Niet de methodes waar ik zo op heb gestudeerd tijdens mijn opleiding. Niet de nieuwste boekenkennis of mijn uitgesproken kennis van een doelgroep. Nee hoor, iemand denkt:
‘Wat is zij rustig. Fijn zeg (of juist niet, dat is heel persoonlijk).’
‘Jeetje, fijn dat ik even mag nadenken voor ik antwoord geef.’
‘Ik weet niet wat het is, maar ik voel mij wel op mijn gemak (of niet…).’
Wie met mij kennis maakt gaat éérst voelen; wie ben jij als persoon en hoe voelt dat voor mij? Dat gebeurt niet bewust, maar het is wel het eerste wat, zonder woorden, buiten je ratio om, plaats vindt.
Daarna gaan we vaak rationaliseren:
‘Mijn coach is echt prettig, die aanpak met NLP/TA/ACT/etc is gewoon heel goed.’
‘Ik heb een coach die heel gestructureerd werkt, met duidelijke doelen.’
‘Hij stelt gewoon steeds de juiste vragen.’
Dat zal vast waar zijn en ja, dat draagt zeker bij aan een effectief coachingstraject. Sterker nog, een coach die maar wat aanrommelt, zonder kennis van zaken, structuur of theoretische kennis zou ik niet aanraden. Maar het is niet de kern van coaching. Het is niet de primaire reden waarom iemand graag terugkomt bij een coach- of juist hard wegloopt.
Je komt terug bij wie ‘goed voelt’. Wat voor persoon is jouw coach en sluit diens ‘zijn’ aan bij dat waar jij je prettig bij voelt? Wie een assertieve, directieve coach zoekt zal bij mij teleurgesteld zijn, al heb ik nog zulke mooie methodes en oefeningen in mijn rugzak. Maar wie zoekt naar een rustige, ruimtegevende coach zal opgelucht adem halen en zich thuis voelen.
Daarom mijn gekscherende titel: als coach zit ik gewoon maar een beetje te ‘zijn’. Niet waar natuurlijk, ik ben keihard aan het werk tijdens mijn gesprekken. Maar uiteindelijk is wie ik ben, mijn ‘zijn’, hetgeen wat zorgt voor de klik tussen mij en mijn cliënt. En die klik is weer een van de belangrijkste voorwaarden voor een succesvol coachingstraject.
Dus als je het niet erg vindt ga ik weer offline, hoogste tijd om weer gewoon een beetje te ‘zijn’.