Dwalen door boekhandels is altijd al een hobby van mij geweest. Sinds de coronamaatregelen is het nog zo’n beetje de enige publieke ruimte waar ik ongestoord kan ‘zijn’, nu bibliotheken en musea de deuren opnieuw hebben moeten sluiten.
Het thuiswerken heeft heel veel fijne kanten maar soms heb ik dat enorme verlangen om simpelweg ‘onder de mensen te zijn’. Niet eens om een praatje te maken maar gewoon, deel uitmaken van een groep. En dan liefst een groep die een bepaalde activiteit onderneemt. Boeken zoeken of kranten lezen bij de bieb, foto’s en schilderijen bekijken in het museum. Het geeft mij altijd zo’n gevoel van geborgenheid en verbondenheid, op een plek te zijn waar iedereen, alleen of in een groepje, voor eenzelfde ervaring komt.
Nu vind ik dat dus nog meer dan eerder in de boekhandels. Op een van mijn dwaaltochten daar zag ik een piepklein, dun boekje van de Britse auteur Zadie Smith: Intimations, six essays, in het Nederlands verkrijgbaar onder de titel Overpeinzingen. Geschreven tijdens de lockdown met overpeinzingen over onze nieuwe werkelijkheid. Wat betekent het om toe te geven aan die nieuwe werkelijkheid? Of om die juist te ontkennen of weerstaan? Wat is de betekenis van andere mensen voor ons nu we zo geïsoleerd leven? En wat onthult de nieuwe situatie over de wereld zoals die daarvóór was?
Zadie Smith beschrijft het haast terloops, observerend met rake analyses. Miniportretten van de masseur die altijd een glimlachend masker opzet en die ze plotseling op een onbewaakt moment ziet met zijn ware gezicht, vol zorgen. Een oude dame met een venijnig hondje. Een hobbelig telefoongesprek met haar moeder. Al die kleine momenten koppelt Zadie Smith naadloos aan grotere thema’s en bespiegelingen.
Op 29 november is Zadie Smith te gast bij The School of Life van Amsterdam. Een online event waarbij zij wordt door Clarice Gargard, onder meer actief als social advocate en als journalist bij NRC Handelsblad. Ik heb een kaartje gekocht omdat ik merk dat online bijeenkomsten mij tóch een gevoel van verbondenheid geven. Een beetje zoals in de musea, bibliotheken en boekhandels. Al zie ik mijn medegasten niet, ik lees hun reacties in de chat en weet dat er in talloze huiskamers mensen op de bank zitten net als ik, verwachtingsvol en met aandacht.
Ik kijk ernaar uit en kan je aanraden om ook een kaartje te kopen of tenminste de kleine essaybundel Intimations, six essays te lezen. Een recensie over de bundel lees je hier bij The Guardian of hier bij het NRC.